Paarden zijn van nature vluchtdieren die in grote kuddes leven. Om de overlevingskansen te vergroten, zijn de zintuigen van een paard sterk ontwikkeld. Paarden zijn prooidieren die achterna gezeten worden door roofdieren. Paarden moeten dus alert zijn op alle geluiden en bewegingen die er gemaakt worden, om te voorkomen dat zij gepakt worden door een roofdier. Paarden hebben twee grote ogen aan de zijkant van hun hoofd zitten, waardoor zij vrijwel overal kunnen kijken, behalve recht voor en recht achter hen. Door constant de omgeving te scannen weten zij wat er in de omgeving speelt en of zij hierop moeten reageren. Zodra een paard denkt iets gezien te hebben, begint het bijvoorbeeld met rennen waarna de gehele kudde mee zal doen. De hele kudde reageert op zo'n moment op maar 1 paard die het gevaar gezien heeft. Ze worden door die kuddegenoot alert gemaakt door piepkleine lichaamssignalen die duidelijk maken in welke gemoedstoestand het paard zich bevindt. Dit scannen van de omgeving en lichaamssignalen van kuddegenoten maakt dat paarden zo geschikt zijn voor de coaching, omdat wij tijdens een coaching deel van de kudde worden. Die paarden zullen dus op alle kleine lichaamssignalen reageren, precies de signalen die wij als mens bij elkaar vaak missen. Hiermee ga je tijdens een coaching aan de slag en worden mensen zich bewust van hun houding, signalen  en gevoelens.

​

Ook het paard zijn neus is een belangrijk onderdeel tijdens een coaching. Paarden ruiken bijna net zo goed als honden, waardoor zij zich dus flink onderscheiden van het reukzintuig van de mens. Wanneer we weer kijken vanuit de overleving van het paard, is het belangrijk voor een paard om te weten in welke gemoedstoestand de kuddegenoten zich bevinden, maar ook waar roofdieren in de buurt zich bevinden. Zo kan een paard aan de ontlasting van een ander dier ruiken of het honger had en dus een gevaar kan worden voor de kudde, welke rangorde dit dier in zijn eigen groep of kudde heeft en of het desbetreffende dier gestresst was of juist in rust. Dit kunnen zij ook bij mensen. Wij mensen scheiden verschillende soorten hormonen. uit. Zo kennen wij allemaal vast de geur van bijvoorbeeld ansgtzweet. Dit is een zeer penetrante geur die wij mensen vaak nog wel kunnen ruiken, maar bijvoorbeeld gelukshormonen of hormonen die bij verdriet komen kijken ruiken wij mensen niet bij elkaar. Een paard kan door zijn sterkte reuk dit wel en reageert hier dan ook op. Hoe het paard reageert, ligt aan de situatie, emotie en het paard zelf. 

​

In een paardencoaching krijg je deze informatie van het paard terug terwijl wij een gesprek voeren. Dit gesprek kan over van alles zijn. Het prettige aan de paarden is dat zij tijdens de coaching voor een rust zorgen, zoals al eerder is beschreven. De hartslag die daalt en de gelukshormonen die aangemaakt worden. Daarnaast merkt het paard soms emoties of lichaamssignalen op die een coach, maar ook jij zelf nog helemaal niet door had. Ik zeg daarom ook altijd maar, paardencoaching, het klinkt zweverig, maar eigenlijk is het de meest duidelijke en soms confronterende manier van coachen die er is, maar wel op een vriendelijke manier.